Jeszcze na długo przed wydaniem debiutanckiej płyty stała się muzycznym objawieniem i jedną z najbardziej ekscytujących wokalistek. Pomógł na pewno sukces piosenki „Waiting All Night”, nagranej z grupą Rudimental i zdobycie statuetki Brit Award. Albumem „Feline”, wydanym w 2015 roku, ostatecznie udowodniła, dlaczego jest o niej głośno. Utwory „Deeper”, „Together”, „Comeback” oraz „If I Go” od razu stały się hitami. Z Ellą Eyre udało nam się spotkać tuż przed występem na festiwalu Audioriver. Twoja muzyka jest bardziej rozpoznawalna niż ty sama. Jak się z tym czujesz?

Myślę, że to jest w porządku, mówiąc szczerze. Dla mnie to jest naprawdę wspaniałe, że ludzie kojarzą moją muzykę, bo to jest to, co właściwie robię. Na co dzień jestem Ellą Eyre, ale oczekuje się, żebym przede wszystkim była skupiona na muzyce i to jest najważniejsze.

Stałaś się popularna na długo przed wydaniem debiutanckiej płyty. To pomogło czy wręcz przeciwnie?

Na pewno pomogło. Myślę, że miałam szczęście, osiągając sukces z zespołem Rudimental, przecież byłam jeszcze bardzo młoda. Dużo się wtedy nauczyłam, także tego, jak radzić sobie z presją. Gdy przyszedł czas na moją płytę to wiedziałam już, że ludzie naprawdę na nią czekają.

Jak wspominasz przygodę z zespołem Rudimental, jako wyzwanie czy dobrą zabawę?

Zdecydowanie to była przyjemność. Poza tym, to był mój debiut w branży muzycznej, zresztą bardzo udany. Zdobycie statuetki Brit Awards i zagranie trasy było czymś wspaniałym. Teraz mam 22 lata, ale kiedy patrzę wstecz to myślę, że już naprawdę sporo osiągnęłam i nie mogę o tym zapominać.

Zawsze wiedziałaś, że chcesz zostać piosenkarką, czy może twoja rodzina miała inne plany względem ciebie?

O nie, moja mama, która zawsze wspierała mnie w realizacji różnych pomysłów, chciała żebym została profesjonalną pływaczką. Bliski był mi też taniec, ale próbowałam w życiu naprawdę wielu rzeczy. Śpiewanie było chyba jedną z ostatnich rzeczy, które chciałam robić. Kiedy jednak odkryłam miłość do muzyki, już się nie zatrzymałam.

Wydajesz się być wiedzącą, czego chce osobą. Masz to po mamie czy to efekt kilku lat w show-biznesie?

Myślę, że jako wciąż młoda osoba, miałam dużo szczęścia. Było to możliwe dzięki wsparciu rodziców, ale również cudownej grupie osób, która jest wokół mnie. Bez tego nie byłabym w stanie robić tego, co robię teraz. Cieszy mnie to, że mogę być przykładem dla innych młodych osób, zwłaszcza że oni również mnie inspirują, ponieważ wciąż jestem jedną z nich.

Jakie są twoje muzyczne inspiracje? Podobno duży wpływ miała na ciebie piosenka Adele „Someone like you”.

Rzeczywiście, uwielbiam ten utwór, Adele jest naprawdę niesamowita. Poruszyła nią serca wielu ludzi, w tym moje. Moje inspiracje pochodzą głównie z życia, ponieważ piszę piosenki o tym, czego sama doświadczyłam. Mam nadzieję, że ludzie to podzielają i odnajdują w nich siebie.

Otwarcie przyznałaś kiedyś, że udział w programie typu talent show to zły pomysł. Dlaczego?

To nie jest po prostu dla mnie, ponieważ już jako bardzo młoda osoba miałam możliwość uczenia się tego wszystkiego w praktyce. Nikt nie podał mi tego na tacy. Jako autorka tekstów – sama je piszę, nikt nie robi tego za mnie. Nie uważam, że talent show to coś złego, ponieważ stanowi pewnego rodzaju trampolinę dla młodych osób, którzy nie mieliby szansy zaistnieć. Tak, jak powiedziałam wcześniej, to nie dla mnie.

Jaki jest wydany w zeszłym roku album „Feline”?

Mówi wiele o mnie, o tym jaką byłam sfrustrowaną nastolatką. Chciałam się bawić, ale nie było łatwo. To jest po prostu dobre odzwierciedlenie, jak wyglądało moje życie. Pokazało mi, że kocham występować, śpiewać, angażować w to publiczność. Album w całości pokazuje to, jak ludzie mnie widzą.

Na tej płycie istotną rolę odgrywają teksty piosenek, co jest rzadkością u artystów popowych. Tym chcesz się wyróżniać?

To prawda, ponieważ słowa piosenek są bardzo osobiste. Myślę, że to jest ważne dla tych, którzy ich słuchają, ja mam tak samo. To jest tak, że jeśli nie czujesz się najlepiej, szukasz pocieszenia w muzyce, dlatego słowa obok melodii są tak ważne.

Czy masz swoją ulubioną piosenkę na tej płycie?

Myślę, że taką jest utwór „Even if”. Jest to dla mnie ważna piosenka, ponieważ jestem tylko ja – mój głos i fortepian. Inne kawałki są bardziej hałaśliwe, pełne dźwięków, ale „Even if” jest taki wycofany i dlatego wiele dla mnie znaczy.

Teraz jesteś w trakcie dużej trasy koncertowej. Występy nazywasz terapią, bardziej dla siebie czy dla publiczności?

To działa w obie strony. Dla mnie, ponieważ kocham występować, zwłaszcza że spędzam mnóstwo czasu w studiu nagraniowym oraz pisząc piosenki. To naprawdę wspaniałe, móc zobaczyć reakcje ludzi, którzy kupili bilety i przyszli po to, żeby zobaczyć mnie na żywo i razem śpiewać te piosenki. To jest niezwykłe uczucie spotkać twarzą w twarz kompletnie obce mi osoby, które podążają za mną, i które inspiruję.

W trakcie festiwalu Audioriver w Płocku spotkałaś artystów alternatywnych. Czym dla artystki pop był występ w takim gronie?

Dla mnie nie ma różnicy, czy to jest normalny festiwal czy muzyki alternatywnej. To zawsze okazja, żeby spotkać i poznać artystów, o których wcześniej nie słyszałam, albo nigdy nie widziałam osobiście. To bardzo ekscytujące, zresztą jak sam występ.

Jakie masz dalsze plany, bo podobno miłość, uczucie nie pomaga ci w karierze. Dlaczego?

Głównie dlatego, że moja pierwsza płyta opowiadała o złamanym sercu, o rozczarowaniu, o złości. Gdy pisałam te piosenki to właśnie czułam, dlatego było to proste zadanie. Zaczęłam już pracę nad drugim albumem, ale obawiam się, że ponieważ teraz jestem szczęśliwym człowiekiem, to ludzie nie będą chcieli o tym słuchać. Nie traktuję tej pracy jako coś trudnego i staram się znaleźć w tym przyjemność, jak we wszystkim, co nowe.