Jak wyglądały początki twojej kariery muzycznej?

Na początku próbowałem swoich sił jako gitarzysta zespołu, który współtworzyłem z kolegami. Muzyka była dla mnie ucieczką od codzienności, chodzenia do szkoły i odrabiania lekcji. Słuchałem muzyki rockowej m.in. Metalliki, AC/DC, Black Sabbath czy Judas Priest.

Później zainstalowałem program do tworzenia muzyki elektronicznej. Gdy zakończyłem edukację w technikum informatycznym w Goleniowie, zacząłem karierę. Dosłownie z dnia na dzień, bo tuż po maturze zagrałem pierwszy koncert za granicą.

To w tym czasie zacząłeś tworzyć muzykę dla światowych gwiazd jak Linkin Park?

Nie oczekiwałem, że moja kariera rozwinie się na taką skalę. Lubiłem po prostu robić muzykę. Musiałem natomiast nabyć w sobie pokorę, szczególnie od strony wydawniczej. Po nagraniu remiksu utworu dla Linkin Park, czekałem półtora roku na jego wydanie.

Kiedy poczułeś, że osiągnąłeś sukces?

W październiku 2015 r. magazyn DJMag ogłosił ranking stu najlepszych DJ-ów na świecie. Zająłem 46. miejsce. To wysoki debiut. Znaleźć się pośród takich gwiazd jak Avicii, lub Daft Pank, jako jedyny i najwyżej notowany Polak w wieloletniej historii rankingu to wspaniałe uczucie.

Czujesz presję związaną z wyróżnieniem?

Czuję się zobowiązany do tego, żeby nie zawieść tych, którzy oddali na mnie swój głos.

Co widzowie mogą oczekiwać po twoim koncercie?

Tego, że usłyszą moją muzykę. Boli mnie to, że ludzie chcą na imprezie usłyszeć piosenki, które znają z radia. Sens clubingu się zagubił. To DJ miał narzucać swoje wizje muzyczne. Ludzie mieli w klubie poznawać muzykę. Moim celem jest to, aby widz dostał coś, czego do tej pory jeszcze nie słyszał.

A ty jakiej muzyki słuchasz?

Najwięcej inspiracji znajduję w muzyce rockowej, RnB, a nawet klasycznej. Na co dzień mało słucham muzyki, jaką sam robię.

Koncertujesz na całym świecie. Jak często bywasz w Polsce?

Bardzo rzadko – w miesiącu jest to kilka dni, może tydzień. Czasami wracam do domu na jeden dzień, żeby przepakować walizkę i jechać dalej w trasę. Czuję się wówczas jak gość we własnym domu. Rodzice nad tym ubolewają. Ja również tęsknię szczególnie, gdy jestem na drugim końcu świata, a mam ochotę na domowy obiad.

Miewasz tremę przed występami na największych festiwalach muzycznych na świecie?

Mimo, że DJ-ingiem zajmuje się od siedmiu lat, a zawodowo jako Tom Swoon od trzech, to przed wejściem na scenę bardzo się stresuję. Myślałem, że wraz ze stażem to uczucie zniknie, ale tak nie jest. Czy jest to mały klub, czy festiwal zawsze czuję tremę. Jest ona na szczęście motywująca. Podczas koncertu z Avicii na Malcie występowałem dla ponad siedmiotysięcznej publiczności. To było przerażające, ale też ekscytujące uczucie. Dopiero gdy zszedłem ze sceny, dotarło do mnie, co się wydarzyło.

Jak opisałbyś swoich fanów?

Są to ludzie młodzi, w moim wieku. Kończą szkoły średnie, lub są na studiach i zaczynają decydować, co chcą robić w życiu. Z fanami widzimy się na koncertach i festiwalach. Często słyszę od nich, że motywuję ich do tego, żeby spełniali swoje marzenia.

Co im wówczas doradzasz?

Żeby robili to, z czym czują się dobrze i pamiętali, że osiągnięcie sukcesu często łączy się z wyrzeczeniami.

Jakie są twoje plany na nowy rok?

Chce dalej wspinać się w rankingu DJMag. Chciałbym również nagrać album i piosenkę z Ellie Goulding. Na moim horyzoncie jest także nagroda Grammy.