Nowe królestwo, koniec osiemnastej dynastii, tablica wilbour, z Nefertiti i najprawdopodobniej z młodym Tutanchamonem. około 1352–1336 p.n. e. Fot. Wikimedia/Sailko
Plemię Mangbetu z Afryki Środkowej wyróżniało się wydłużonymi głowami. Zdjęcia ze stycznia 1938 roku. Fot. Wikimedia/ Kazimierz Zagórski/Polona.pl
Dr Leopold Müller: Litografia płodu, w pozycji wewnątrzmacicznej, z typowym kształtem czaszki Huanca, hiszpańskiej wersji "Peruwiańskich antyków" (1851), którą znaleziono w mumii ciężarnej. Fot. Wikimedia
Czaszki z kultury andyjskiej Paracas, znajdujące się w Narodowym Muzeum Archeologii, Antropologii i Historii Peru w Limie. Widać na nich spłaszczenia głowy, praktykowane w elicie tej kultury. Fot.
Homo sapiens sapiens - rozmyślne zniekształcenie czaszki."Peruwiańska deformacja" Kultura Proto-Nazca (od 200 do 100 p.n.e.), Region Nazca Peru. Fot. Wikimedia/Didier Descouens
Głowa Tutanchamona, około 1336–1327 p.n. e. Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku. For. Wikimedia
Głowa Tutanchamona wyłaniająca się z kwiatu lotosu. Grobowiec Tutenchamona (1340-1331 p.n.e.) odkrył Howard Carter w listopadzie 1922 r. Faraon zmarł w wieku 19 lat. Fot. Wikimedia/Jean-Pierre Dalbéra
Odkształcenie czaszkowe, na wyspie Bougainville (Papua Nowa Gwinea). Fot. Wikimedia/Wellcome
Czaszki charakterystyczne dla kultury Paracas. Znajdują się w Muzeum Regional w Ica w Peru. Fot. Wikimedia/
zdeformowana czaszka, wczesna kultura Allemannic z VI wieku. Württemberg State Museum Stuttgart. Fot. Wikimedia
Czaszki w Muzeum Ica, Peru/ Fot. Wikimedia
Muzeum Nasca. Fot. Wikimedia
Wydłużone głowy – pozostałość po specjalnej „rasie”?
