Od lewej: ilustracja z książki „Dwadzieścia lat przed masztem” Charlesa Erskine'a. Obraz Paula Kane’a (1810–1871) „Płaskogłowa kobieta z dzieckiem”, ok. 1848 roku – Montreal Museum of Fine Arts . Fot. Wikimedia
Plemię Mangbetu z Afryki Środkowej wyróżniało się wydłużonymi głowami. Tradycyjnie główki niemowląt były ciasno owijane szmatką, aby nadać im ten charakterystyczny wygląd. Praktyka, zwana Lipombo, zaczęła wygasać w latach 50. wraz z nadejściem większej liczby Europejczyków. Zdjęcia ze stycznia 1938 roku. Fot. Pinterest
Metoda Pre-Inca używana do deformowania i ozdabiania czaszki. Fot. Wikimedia/Jean Pezzali
Kiedy dziecko Milanu ma około miesiąca, jego głowa zostaje umieszczona w drewnianym urządzeniu zwanym Tadal, którego zadaniem jest spłaszczenie czoła i jak największe zbliżenie czaszki do kształtu księżyca w pełni. Nacisk jest stosowany tylko wtedy, gdy dziecko śpi. Rok 1912. Fot. Wikimedia
Trzy rysunki metod stosowanych przez ludy Majów w celu ukształtowania głowy dziecka. Fot. Wikimedia/Fruitpunchline
Ilustracja z 1921 roku z niemieckiej edycji „Anatomii człowieka: podręcznik dla studentów i lekarzy”. Fot. Wikimedia/Hermann Braus
