Socrealizm – robotniczo-chłopski znój
Socrealizm istniał od 1934 w sztuce radzieckiej, a następnie – pozostałych krajów socjalistycznych. Miał tam oficjalny status podstawowej i jedynej metody twórczości artystycznej i był ideowym oraz propagandowym narzędziem partii komunistycznych. Bolszewicy zdawali bowiem sobie sprawę, że chcąc indoktrynować masy, nie mogą tego robić za pośrednictwem artystycznej ekscentryczności. Do łask wróciły wówczas tradycyjne formy malarstwa, które następnie zaprzęgnięto w produkcję kiczu. Bez nich nie dało się pokazywać robotniczo-chłopskiego znoju i wielkich osiągnięć socjalizmu.