Ilustracja przedstawiające tygrysa szablo zębnego żywiącego się martwym leniwcem olbrzymim. Choć mogło też bywać odwrotnie – leniwiec nie gardził mięsem i był tak duży, że mógł powalić tygrysa. Fot. De Agostini via Getty Images
Glyptodon i polujący na niego ludzie. By Heinrich Harder (1858-1935) - The Wonderful Paleo Art of Heinrich Harder, Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=1143767
XIX-wieczna rycina przedstawiająca szkielet Aepyornis, gigantycznego nielota z Madagaskaru w okresie plejstocenu. Fot.Universal History Archive / Universal Images Group via Getty Images
King Kong, którego pierwowzorem był gigantopitek (Gigantopithecus). żył milion do trzystu tysięcy lat temu, na obszarze dzisiejszych Chin, Indii i Wietnamu obok innych gatunków hominidów. Wystawa „Świat dinozaurów” - „W królestwie gigantów”, Messe Centrum Bremen, Niemcy, AS, DIG; Nr P.: 585/2011, 20 maja 2011. Fot. Peter Bischoff / Getty Images
Zachowane skamieniałości sugerują, że Gigantopithecus blacki był największą małpą człekokształtną, jaka kiedykolwiek żyła, osiągającą do 3 m wysokości i 540 kg wagi. Na zdjęciu skamieniałe szczęki Gigantopithecusa, nazywanego przez niektórych mitycznym Dzikim Człowiekiem, znalezione w jaskini Guangxi Liu Chen Zhu Yuan w 1955 r. Porównanie jego szczęki i szczeki człowieka. Fot. Forrest Anderson / The LIFE Images Collection via Getty Images / Getty Images
Porównanie Gigantopithecus blacki z Homo sapiens o wysokości 1,8 metra. Niektórzy kryptozoolodzy uważają, że gigantopitekami są takie istoty jak Yeti, Wielka Stopa, Yowie, Yeren i Skunk ape. Fot. http://commons.wikimedia.org/wiki/User:Discott - http://en.wikipedia.org/wiki/File:Gigantopithecus_v_human_v1.svg, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=25591216
Gigantopithecus blacki. Fot. Concavenator - Own work, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=55062736
Rekonstrukcja Gigantopithecus blacki na wystawie „Giganci” w Czechach, 2014. Fot. Michal Maňas - Own work, CC BY 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=48258152
Potwór filmowy King Kong jako przedstawienie gigantopiteka w muzeum „Brama do czasów prehistorycznych” w Brugii. Fot. Siegbert Brey - Own work, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=72034137
Orzeł Haasta atakuje moa. Maorysi, którzy nazywali go Te Hoikoi lub Pouakai, twierdzili, że ten potwór w skórze ptaka porywa i pożera ludzi. Fot. John Megahan - Ancient DNA Tells Story of Giant Eagle Evolution. PLoS Biol 3(1): e20. doi:10.1371/journal.pbio.0030020.g001, CC BY 2.5, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=52877
Richard Owen i szkielet moa z rodzaju Dinornis. Fot. John van Voorst - http://www.lib.utexas.edu/books/nzbirds/html/txu-oclc-7314815-2-31-p-097.html, Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=718895
Szkielet Megatherium na wystawie w Muzeum Nauk Przyrodniczych w Madrycie w XIX w. Rycina z La Ilustracion Española y Americana, opublikowany w 1892 r. Fot. Universal History Archive / Universal Images Group via Getty Images
XIX-wieczna rycina przedstawiająca szkielet Megatherium (gigantycznego leniwca), ssaki Ameryki Południowej o wielkości słonia - okres górnego pliocenu i plejstocenu. Fot. Universal History Archive / Universal Images Group via Getty Images
Megatherium, ilustracja. Fot. ДиБгд z rosyjskiej Wikipedii - Na Commons przeniesiono z ru.wikipedia., Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=2460111
Megatherium americanum, szkielet w Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu. Fot. LadyofHats - took the photo on the "Muséum national d'Histoire naturelle, Paris", Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=1238947
Megatherium americanum szkielet, Natural History Museum, Londyn. Fot. en:User:Ballista - from English Wikipedia[1], CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=1334460
Garganornis, olbrzymia gęś, która dreptała po wyspach Gargano i Scontrone u wybrzeży Italii 11 do 5 mln lat temu. Fot. By Stefano Maugeri - Royal Society Open Science, CC BY 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=54947834
Po Australii 40 tys. lat temu biegał i skakał gigantyczny kangur Simosthenurus occidentalis, o twarzoczaszce „krótkiej”, jak u koala, a uzębieniu, jak u pandy. Workowiec ten żywił się twardymi liśćmi, więc taki zgryz mu pasował. Fot. By Nobu Tamura (http://spinops.blogspot.com) - Own work, CC BY 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=19460500
Skamieniała szczęka stegodona – wielkiego trąbowca, kuzyna mamutów i słoni indyjskich – z trzonowcem, wystawiona w Filipińskim Muzeum Narodowym. Fot. By Julan Shirwod Nueva - Own work, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=82700255
Kieł stegodona w Filipińskim Muzeum Narodowym. Fot. Julan Shirwod Nueva - Own work, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=82700530
Skamieniały szkielet tygrysa szablozebnego – Smilodon californicus – w muzeum Rancho La Brea. Fot. CC BY-SA 2.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=3884313
Fot. Sergiodlarosa, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=6835781
Skamieniała czaszka Smilodon fatalis w Muzeum Historii Naturalnej w San Diego. Fot. Stickpen - Praca własna, Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=10593080
Glyptodon asper , Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu. Glyptodon żył na terenie Ameryki Południowej, był jednym z największych szczerbaków – osiągał długość 3 m (wraz z ogonem), 1,5 m wysokości i ważył około 1 t. Jego nazwa pochodzi z greki i oznacza „wyrzeźbiony ząb”. Fot. według pracy Arentderivative: WolfmanSF - http://de.wikipedia.org/wiki/Bild:Glyptodon-1.jpg, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=665483
Glyptodon, szkielet i pancerz. Ten ogromny, kopulasty pancerz był zbudowany z jednego bloku składającego się z około 1000 małych płytek kostnych. Kostny hełm chronił też głowę, a ogon pokrywały sztywne płytki (czasem na końcu ogona znajdowała się maczuga, mogąca ważyć nawet kilkadziesiąt kilogramów). Muzeum Naturalne w Berlinie. Fot. Dellex - Own work, CC BY 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=7504001
Doedicurus clavicaudatus – ogromny prehistoryczny szczerbak, największy przedstawiciel glyptodonów. Na końcu ogona ma maczugę, mogąca ważyć nawet kilkadziesiąt kilogramów. Fot. DeAgostini/Getty Images
XIX-wieczna rycina przedstawiająca europejski krajobraz okresu polodowcowego, a w nim łosia irlandzkiego, mamuta włochatego, nosorożca włochatego, niedźwiedzia jaskiniowego i hienę jaskiniową. Fot. Universal History Archive / Universal Images Group via Getty Images
Mamut włochaty, grawerunek z XIX-wiecznej popularnej książki o geologii. Londyn, 1892 r. Fot. Oxford Science Archive / Print Collector / Getty Images
Diprotodon, największy torbacz w historii Ziemi. Był wielkości dzisiejszego nosorożca białego. Prowadził podobny tryb życia do hipopotama. Szkielety tych zwierząt zostały odkryte w słonych glinach australijskiego jeziora Callabona. Fot. De Agostini via Getty Images
