Dobrym przykładem stopniowego wrastania w politykę jest premier Kanady Justin Trudeau. Już jako dziecko towarzyszył ojcu – ówczesnemu szefowi rządu Kanady Pierrowi Trudeau – w podróżach, poznawał ludzi i gdy sam zdecydował się na karierę polityczną, stąpał po dobrze znanym gruncie. Na zdjęciu niemiecka kanclerz Angela Merkel w 2016 r. w Berlinie pokazuje mu fotografię, na której jako 10-latek pozuje ze swoim ojcem w hotelu Regent. Fot. Guido Bergmann / Bundesregierung via Getty Images
Czerwiec 1978 r. w Vanleek Hill, Ontario w Kanadzie. Premier Pierre Trudeau z sześcioletnim synem Justinem (po prawej) i czteroletnim Aleksandrem „Sachą” oglądają paradę podczas uroczystości św. Jerzego Baptysty. Trudeau obchodził 10. rocznicę objęcia funkcji premiera Kanady. Fot. Getty Images
W rodzinie Papandreu urząd premiera przechodził z ojca na syna (od lewej): od Jeorjosa (trzykrotny premier Grecji: 1944–45, 1963 i 1964–65), przez jego syna Andreasa (założyciel socjalistycznego PASOK, dwukrotny premier: 1981–89 i 1993–96), po wnuka Jeorjosa (b. szef PASOK, dwukrotny minister edukacji i spraw zagranicznych oraz premier w 2009–11). Fot. Wikimedia Commons: Πνευματικό Ίδρυμα Γεωργίου Α. Παπανδρέου, CC BY-SA 3.0/Eric Koch/ Anefo - Nationaal Archief/karpidis from Piraeus, Greece, CC BY 2.0
W Japonii rodów politycznych jest zatrzęsienie. Premierami byli tu dwaj panowie Fukuda (od prawej): ojciec Takeo (1976–1978) i syn Yasuo (2007-2008; wcześniej polityczny sekretarz swego ojca, gdy ten był premierem). Fot. Wikimedia Commons: Takeo Fukuda (1977) – White House, Jack E. Kightlinger; National Archives and Records Administration (ARC nr 174134, Domena publiczna)/ World Economic Forum (www.weforum.org), swiss-image.ch/ Remy Steinegger - originally posted to Flickr, CC BY-SA 2.0
Południowokoreański minister spraw zagranicznych Yun Byung-se i japoński premier Shinzo Abe (po prawej) ze zdjęciami ojca Abe – Shintaro, byłego szefa MSZ. Obchodzą 50. rocznicę podpisania Traktatu o podstawowych stosunkach między Japonią a Republiką Korei, 22 czerwca 2015 r. w Tokio. Fot. Asahi Shimbun via Getty Images
Połączone zdjęcie przedstawia japońskiego premiera Shinzo Abe (po prawej) przemawiającego podczas sesji parlamentarnej w Tokio 30 stycznia 2019 r., a także jego zmarłego ojca, byłego ministra spraw zagranicznych Shintaro Abe w styczniu 1985 r. Fot. Kyodo News Zdjęcia via Getty Images
Baszar al-Asad (po prawej), od 2000 roku prezydent Syrii i przywódca Partii Baas, jest synem Hafiza al-Asada – ministra obrony (1966–1972), premiera (1970–1971) i autorytarnego prezydenta (1971–2000), który zmarł na zawał w wieku 70 lat. Jego następcą miał być syn Basil, ale zginął w wypadku samochodowym. Fot. Baszar w 2015 r. – Kremlin.ru, CC BY 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=44378508;/ Hafiz w 1987 r. – Government of Syria - https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=47867155
Zdecydowanie najsłynniejszą córką – przywódcą była wspomniana już trzecia premier Indii Indira Gandhi (urodzona jako Indira Prijardarshini Nehru), córka pierwszego premiera Indii Jawaharlala Nehru (1889 - 1964). U jego boku - tak, jak premier Kanady Justin Trudeau przy swoim ojcu – stopniowo wrastała w politykę. Na zdjęciu Nehru i Gandhi w 1937 r. w Bombaju. Fot. Keystone / Getty Images
Również Indira nie była ostatnim przywódcą w rodzie Nehru-Gandhi. Na zdjęciu z 1950 r. pierwszy premier Indii Jawaharlala Nehru (1889 - 1964) z córką, trzecią z kolei premier państwa Indirą Gandhi (urodzoną jako Indira Prijardarshini Nehru, 1917 - 1984) i swoim wnukiem, szóstym premierem Radżivem Gandhim (1944 - 1991). Kolejnym mógł stać się Rahul, syn Radżiva, ale jego partia przegrała ubiegłoroczne wybory parlamentarne i rozstał się z polityką. Fot. Bert Hardy/Picture Post/Hulton Archive/Getty Images
Al-Asad, Papandreu, Trudeau... Dynastie polityczne mają się doskonale i w dyktaturach, i w państwach demokratycznych
