Kościoły Wschodu ani Zachodu nie przesądzają ostatecznie o potępieniu Iskarioty, przywołując jedynie obecne w Ewangeliach świadectwo jego rozpaczy... Edward Okuń, obraz "Judas" z 1901 r., przekazany Muzeum Narodowemu w Warszawie przez Janusza Zagrodzkiego. Oblana słońcem włoska architektura ma wymiar symboliczny - przypomina mury Jerozolimy, Judasz spowity cieniem, jak przytłoczony poczuciem winy, w diademie z 30 srebrników. Fot. Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=57700709
Giotto di Bondone, „Pocałunek Judasza w Ogrodzie Oliwnym” (namalowane między 1304 a 1306 rokiem). Fot. http://geoffwren.blogs.com/photos/museum/kiss_of_judas.html ] [dead link], Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=94630
„Ewangelia Judasza”, czyli apokryficzny tekst gnostycki w języku koptyjskim, z zapisami dialogów apostoła Judasza Iskarioty z Jezusem Chrystusem. Manuskrypt (tzw. Kodeks Tchacos) zawierający fragmenty tekstu znaleziono w Egipcie w 1978 i opublikowano w 2006 roku. Jest datowany na rok 280 ± 50 po Chrystusie. Treść jest zgodna z przekazem Ireneusza z Lyonu o gnostykach z ok. 180 roku. Fot. WolfgangRieger - Washington 2007, Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=5993036
Judasz – wisielec. XVI-wieczny fresk z monasteru św. Eliasza, znanego też jako Tyrżyski, we wsi Strupec w Bułgarii. Fot. Edal Anton Lefterov – praca własna, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=26045614
Jeden z czterech paneli późnorzymskiej trumny z kości słoniowej, przedstawiający samobójczą śmierć Judasza i ukrzyżowanie Chrystusa. Z kolekcji British Museum. Fot. CM Dixon / Print Collector / Getty Images
Śmierć Judasza, życie Chrystusa (XV w.). Freski z kaplicy św. Sebastiana w Villard-de-Lans w regionie Rodan-Alpy, Francja. Fot. DeAgostini / Getty Images
