Gienrich Jagoda (1891-1938), działacz partii bolszewickiej, w latach 1934-1936 ludowy komisarz spraw wewnętrznych ZSRR, szef NKWD. Z rozkazu Stalina po śmierci Siergieja Kirowa w roku 1934 rozpoczął wielką czystkę. W roku 1937 oskarżono go o spisek, zdradę i szpiegostwo. Padł na niego również zarzut, że w okresie caratu był agentem Ochrany. Został skazany na śmierć i rozstrzelany.
David Berkowitz (ur. 1953), amerykański seryjny morderca. Przyznał się do zabicia sześciu ludzi i ranienia kilku innych w Nowym Jorku w późnych latach 70. Został skazany na 365 lat więzienia. Twierdzi, że w celi odnalazł Boga i się nawrócił na chrześcijaństwo.
Łazar Kaganowicz (1893-1991), sowiecki polityk, członek najwyższych władz państwowych ZSRR, działacz partii bolszewickiej, w latach 1938-1957 pierwszy wiceprzewodniczący Rady Ministrów ZSRR. Ciąży na nim współodpowiedzialność za Wielki Głód na Ukrainie oraz zbrodnię katyńską. Po roku 1953 sprzeciwiał się potępieniu stalinizmu.
Benjamin „Bugsy” Siegel (1906-1947), amerykański gangster. Zaczynał jako płatny morderca. Dorobił się na przemycaniu alkoholu w czasach prohibicji. Mafiosi, z którymi robił interesy zarzucali mu, że inwestując w Hotel Flamingo w Las Vegas, przepuszczał pieniądze, które był im dłużny. W rezultacie został zastrzelony. W roku 1991 Barry Levinson wyreżyserował o nim film „Bugsy”. W tytułową rolę wcielił się Warren Beatty.
Julia Brystiger (1902-1975), polska działaczka komunistyczna, doktor filozofii. W okresie stalinowskim została dyrektorem Departamentu V Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, którego najważniejszym zadaniem była walka z Kościołem katolickim. Przylgnął do niej przydomek „Krwawa Luna”. Zasłynęła bowiem jako wysokiej rangi funkcjonariuszka, pod której bacznym okiem stosowano brutalne metody operacyjne i śledcze. Według niepotwierdzonych relacji, ona sama osobiście używała ich również.
Rozalija Ziemlaczka (1876-1947), sowiecka polityk, działaczka bolszewicka, w latach 1939-1943 zastępca przewodniczącego Rady Komisarzy Ludowych ZSRR. W latach 1920-1921 organizowała czerwony terror na Krymie wobec byłych żołnierzy i oficerów armii carskiej, „białych” oraz ludności cywilnej. Znana była z sadyzmu – z jej rozkazów przywiązywano żywych ludzi do desek, a następnie palono ich żywcem lub topiono w barkach. Przylgnął do niej przydomek „Diawoł” („Diabeł”).
Naftali Frenkel (1883-1960), prominentny urzędnik aparatu bezpieczeństwa w ZSRR. W odróżnieniu od wielu sowieckich dygnitarzy okresu stalinowskiego, nie miał przeszłości rewolucjonisty walczącego z caratem. Był handlarzem drewnem, który robił interesy z półświatkiem. W roku 1924 trafił do łagru na Sołowki, gdzie… przeszedł drogę od więźnia do członka kierownictwa obozu, ponieważ udało mu się wkupić w łaski władzy sowieckiej. Ostatecznie zrobił karierę w Kraju Rad jako organizator i kierownik gułagów.
Mátyás Rákosi (1892-1971), węgierski działacz komunistyczny. W okresie stalinowskim był przywódcą Węgierskiej Partii Pracujących i do roku 1953 faktycznym dyktatorem Węgier. Prowadził politykę masowych krwawych represji wobec przeciwników reżimu (także tych domniemanych). Po sowieckim najeździe w roku 1956 okazano mu bratnią pomoc – został ewakuowany do ZSRR, gdzie w spokoju dożył swoich dni.
Meyer Lansky (1902-1983), amerykański gangster. Budował kasyna, z których olbrzymie zyski czerpało wiele rodzin mafijnych. Przez wiele lat umykał organom ścigania USA, które nie były w stanie zgromadzić dowodów jego przestępstw. Przyjaźnił się i robił interesy z Bugsym Siegelem. Gdy ten naraził się mafii przynoszącym straty finansowaniem Hotelu Flamingo w Las Vegas, Lansky go bronił. Potem jednak przypuszczalnie wydał zgodę na jego zabójstwo.
Matwiej Berman (1898-1939), polityk sowiecki. Aleksander Sołżenicyn zaliczył go do „sześciu wynajętych zabójców” winnych śmierci dziesiątków tysięcy ludzi. W latach 1932-1937 był naczelnikiem gułagów, a w 1936-1937 – zastępcą szefa NKWD, Nikołaja Jeżowa. W roku 1938 wykluczony został z partii komunistycznej. Stanął przed sądem z oskarżenia między innymi o działalność terrorystyczną przeciw ZSRR. Skazano go na śmierć i rozstrzelano.
Aleksander Melamid „Dziesięć portretów innych Żydów XX wieku”. Fot. kolaż zdjęć ze zbiorów autora
