Aktorka Thalia Barbarova perfumuje się przy swojej toaletce, 1 października 1925. Fot. Sasha/Hulton Archive/Getty Images
Tak prawdopodobnie ludzie nosili już w piątym tysiącleciu p.n.e w południowo-wschodnich Prealpach i na Środkowych Bałkanach pierwsze miniaturowe, ceramiczne butelki z substancją upiększającą ich zapach. Fot. raport w Science Direct, CC BY-NC-ND 4.0 – https://doi.org/10.1016/j.jasrep.2021.102993
Rodzaje miniaturowych butelek ceramicznych znajdowanych na Półwyspie Bałkańskim, południowo-wschodnich Prealpach i południowo-zachodnim Zadunaju. Pierwsze badanie naukowe ich zawartości wykazało, że już w piątym tysiącleciu p.n.e. mogły być używane do przechowywania produktów kosmetycznych, w tym perfum. Znaleziono w nich m.in. cerrusyt, wosk pszczeli i tłuszcz zwierzęcy. Fot. raport w Science Direct, CC BY-NC-ND 4.0 – https://doi.org/10.1016/j.jasrep.2021.102993
Terakotowe buteleczki na perfumy w kształcie syreny, znalezione w Grecji, ok. 570 p.n.e. Z kolekcji British Museum. Fot. CM Dixon/Print Collector/Getty Images
Grecki flakon zapachowy dla mężczyzn, z terakoty w kształcie głowy w hełmie, z Kamiros na Rodos. Z kolekcji British Museum, VI wiek p.n.e. Fot. CM Dixon/Print Collector/Getty Images
Butelka zapachowa z terakoty w kształcie końskiej głowy. Rodos, z kolekcji British Museum. Fot. CM Dixon/Print Collector/Getty Images
Toaleta Egipcjanki. Fot. Getty Images
Alabastron z Egiptu, VII wiek p.n.e./I wiek n.e. Zanim wynaleziono mydło, do kąpieli lub perfum używano olejków zapachowych i przechowywano je w takich fiolkach. Egipcjanie rzeźbili je z alabastru, półprzezroczystego kamienia, którego tam nie brakuje. Grecy skopiowali kształt naczynia, ale robili je z kolorowego szkle lub gliny, nazywając „alabastronem”. Naczynia te często chowano wraz z właścicielami. Dar Henry'ego H. Getty'ego i Charlesa L. Hutchinsona. Fot. Instytut Sztuki w Chicago, nr ref. 1894.815
Zdobione pudełko z flakonikami i słojami zawierającymi zapachy i kosmetyki z grobu Merit, żony królewskiego architekta Ka, starożytny Egipt za panowanie Amenhotepa III, ok. 1386 1349. XVIII dynastia. Fot. Werner Forman/Universal Images Group/Getty Images
Alabastron (pojemnik na olejek zapachowy) z około 500-480 p.n.e., przypisywany greckiemu malarzowi Diosfosowi, Ateny. Szerokie obrzeże służyło jako aplikator do rozprowadzania zawartości, najczęściej olejków lub perfum. Naczynia o takim kształcie powstawały przez setki lat i z różnych materiałów, w tym z terakoty i szkła. Kształt mógł pochodzić z Egiptu i wziął swoją nazwę od słowa alabaster. Dar Martina A. Ryersona przez Stowarzyszenie Antykwariatów. Fot. Instytut Sztuki w Chicago, nr ref. 1907,11
Alabastron z VI - IV wieku przed naszą erą, który służył do przechowywania perfum, olejków i maści do masażu. Etruski wazon ozdobiony jest wielokolorowym (żółtym, niebieskim i jasnoniebieskim) wzorem na niebieskim podłożu. Włochy, Emilia-Romagna, Bolonia, Miejskie Muzeum Archeologiczne. Fot. Marco Ravenna / Electa / Mondadori Portfolio via Getty Images
Alabastron, koniec VI-początek III wieku p.n.e., wschodnia część Morza Śródziemnego. Rozkloszowane brzegi tych alabastry działały jak aplikatory do rozprowadzania gęstego, pachnącego olejku na skórze. Same naczynia wygodnie mieszczą się w dłoni użytkownika. Dar Theodore'a W. i Frances S. Robinson. Fot. Instytut Sztuki w Chicago, nr ref. 1941.1074
Alabastron, początek II-I wieku p.n.e. Późnohellenistyczny lub wczesnorzymski; wschodnia część Morza Śródziemnego. Rozkloszowana krawędź służyła do rozprowadzania gęstego, pachnącego olejku na skórze. Naczynie zaprojektowano tak, aby wygodnie mieściło się w dłoni użytkownika. W tym bogatym przykładzie złoty płatek został umieszczony pomiędzy warstwami bezbarwnego szkła i uformowany w faliste pasma z innymi kolorami. Dar Theodore'a W. i Frances S. Robinson. Fot. Instytut Sztuki w Chicago, nr ref. 1941.1099
Rzymski alabastron (pojemnik na olejek zapachowy), I wiek naszej ery. Początkowo dostępne tylko dla zamożnych, szkło było powszechnie używane w rzymskim świecie do tworzenia przedmiotów codziennego użytku, w tym delikatnych pojemników kosmetycznych zawierających perfumy i olejki. Dar Theodore'a W. i Frances S. Robinson. Fot. Instytut Sztuki w Chicago, nr ref. 1943.1162
Butelka z I wieku, Imperium Rzymskie, wybrzeże Syrii lub Palestyny. Ze szkła powstawały pojemniki na olejki, perfumy i zastawa stołowa. W I wieku n.e. szkło lane było nową, luksusową formą, ale pod koniec wieku innowacja szkła dmuchanego pozwoliła na mniej pracochłonną i mniej kosztowną produkcję wyrobów, więc mogli sobie na nie pozwolić ludzie o mniejszych dochodach. Szkło niemal wyparło wtedy z domów wyroby ceramiczne i z brązu. Dar George'a Schneidera. Fot. Instytut Sztuki w Chicago, nr ref. 1891,24
Dzięki nowej technice wyrobu szkło stało się tak popularne, że niemal wyparło wtedy z domów wyroby ceramiczne i z brązu. Dar George'a Schneidera. Fot. Instytut Sztuki w Chicago, nr ref. 1891,24
Rzymskie malowidło ścienne przedstawiające dziewczynę nalewającą perfumy do małego flakonu, I wiek. Z Villa Farnesina w Rzymie, ze zbiorów Muzeum Narodowego w Rzymie. Fot. CM Dixon/Print Collector/Getty Images
Unguentarium, czyli niewielkie naczynia służące w starożytności do przechowywania płynnych wonności i oleistych pachnideł toaletowych. IV-V wiek n.e., szkło dmuchane. Włochy, Lacjum, Rzym, Civic Antiquarium. Fot. Zeno Colantoni / Electa / Mondadori Portfolio via Getty Images
Zraszacz perfum (tzw. qumqum), szkło arabskie, prawdopodobnie Syria, XI-XIII wiek. Fot. Heritage Art / Heritage Images via Getty Images
Butelka perfum (Attadan) i tacka ze złota z XVIII/XIX wieku. Indie. Dar Marilynn B. Alsdorf. Fot. Instytut Sztuki w Chicago, nr ref. 2014.1199ab
Jadeitowy pojemnik na perfumy lub kadzidło w kształcie tuby, z szałwią i sługą w skalistym krajobrazie. Dynastia Qing, Chiny, XVIII wiek. Fot. Museum of East Asian Art/Heritage Images/Getty Images
Szkatułka na perfumy w kolorze złotym, malowana na czerwono kość słoniowa, diamenty, kryształ i jedwab. Niemcy, 1680 rok. Fot. DEA / A. DAGLI ORTI / De Agostini via Getty Images
Perfumy w formie książki. Francja, wykonane 1745-1805, ceramika cynowana (fajans). Dar Katarzyny Oglesby. Fot. Instytut Sztuki w Chicago, nr ref. 1948,66
Wazon na perfumy z brytyjskiej fabryki porcelany w Chelsea – Chelsea Porcelain Manufactory. Wielka Brytania, 1745-1784. Fot. Sepia Times/Universal Images Group via Getty Images
Pudełko na przybory toaletowe, 1768-1774, masa perłowa osadzona w złocie. Francja, XVIII wiek. Paryż, Musée De La Parfumerie Fragonard (Muzeum Perfum). Fot. DeAgostini/Getty Images
Pojemniki na perfumy, porcelana, produkcja Sevres, Ile-de-France. XVIII-XIX wiek. Paryż, Musée De La Parfumerie Fragonard (Muzeum Perfum). Fot. DeAgostini/Getty Images
Butelka perfum w filigranowym szkle mlecznym po lewej stronie, wyprodukowana przez Clichy, po prawej szkło Dwerlay z okresu Karola X. Francja, XIX wiek. Paryż, Musée De La Parfumerie Fragonard (Muzeum Perfum). Fot. DeAgostini/Getty Images
Butelka zapachowa, połowa do końca XIX wieku. Czechy, cyganeria. Prezent od pani Everett L. Millard. Fot. Instytut Sztuki w Chicago, nr ref. 1944.297
Litograficzna wiktoriańska karta handlowa promująca amerykańskie perfumy Rob Roy dla mężczyzn, ze szkockim bohaterem, Nowy Jork, ok. 1880 r. Fot. Transcendental Graphics/Getty Images
Butelka perfum z korkiem pochodząca z Lunéville, koniec XIX wieku (1875-1899). Francuska huta szkła Baccarat, założona w 1764 r. Fot. Instytut Sztuki w Chicago/Kolekcja Lucy B. Kretschmer, nr ref. 1952.121ab
„Butelka na perfumy Paproć i Daisy nr 2661” (“Fern and Daisy Perfume Bottle No. 2661”). Tiffany, amerykańska forma założona w w 1837 roku w Nowym Jorku. Srebro, górna połowa stemplowana Tiffany and Company, 2661 Sterling, M2197 Union Square. Prezent od Pani Anny Mantel Fishbein, lata 1870-1875. Fot. Instytut Sztuki w Chicago, nr ref. 1975,974
Kryształowe i złote flakony na perfumy, Francja, XIX wiek. Fot. DEA / A. DAGLI ORTI / De Agostini via Getty Images
Miniaturowa butelka perfum, koniec XIX wieku. Zakład Fabergé, Sankt Petersburg lub Moskwa, Rosja, 1842-1917. Mistrz rzemieślniczy: Michael Perchin (1860-1903). Dar Ryszarda Barancika i jego żony. Fot. Instytut Sztuki w Chicago, nr ref. 1975,707
Miniaturowe jajko wielkanocne z butelką zapachu, przed 1899 r. Pracownia Fabergé, Sankt Petersburg, Rosja, 1842-1917. Dar pani Burton W. Hales przez Stowarzyszenie Antykwariatów, ku pamięci panny Grace M. Merchant. Fot. Instytut Sztuki w Chicago, nr ref. 1986.1358
Reklama perfum La Rose Jacqueminot Coty - ¬Leonetto Cappiello, 1904 rok. Fot. Gallica Digital Library, cyfroweID: btv1b52510794t/f1. Domena publiczna, Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=83325498
