Jeden z zabytkowych kiwonów w Krygu. Fot. Mago20 - Praca własna, CC BY-SA 4.0, Wikimedia Commons
Ignacy Łukasiewicz przyjechał do Gorlic z powodu obfitych złóż ropy w okolicy. Wydzierżawił aptekę od wdowy po poprzednim właścicielu i rozpoczął badania nad ulepszeniem lampy naftowej. Ropę do destylacji kupował od Jana Szymonowicza. Prace prowadził w latach 1853–1858 w przyległej do apteki pracowni, potem w suterenach – obecnie to część ratusza Gorlic. I właśnie obok niego, na rynku, ustawiono ławeczkę pomnikową wynalazcy, dzieło Zdzisława Tohla. Fot. Geo28 - Praca własna, CC BY-SA 4.0, Wikimedia Commons
Miejsce zapalenia w 1854 r. pierwszej na świecie ulicznej lampy naftowej w Gorlicach – miała oświetlać skrzyżowanie traktów handlowych, biegnących z Biecza na zachód do Grybowa i na południe do Koniecznej (dziś ulice Kościuszki i Węgierska). Nie zachował się oryginał lampy, na pamiątkę postawiono tam kapliczkę z XVI-wieczną figurą Chrystusa Frasobliwego, przyniesioną podczas wylewu rzeki Ropy. Obecnie stoi tam replika. Fot. Turystka18 - Praca własna, CC BY-SA 3.0 pl, Wikimedia Commons
Obecnie oryginał figury znajduje się w Muzeum Regionalnym w Gorlicach, a na skrzyżowaniu ulic stoi jej replika, którą wieńczy zrekonstruowany postument lampy skonstruowanej przez Ignacego Łukasiewicz. Nieopodal lampy, przy ulicy Kościuszki, znajduje się popiersie Łukasiewicza. Fot. Delimata - Praca własna, CC BY-SA 4.0, Wikimedia Commons
Muzeum Regionalne PTTK im. Ignacego Łukasiewicza w Gorlicach. Fot. myself (User:Piotrus) - Fotografia własna, CC BY-SA 3.0, Wikimedia Commons
Model zbliżony do niezachowanego prototypu lampy Łukasiewicza. W oryginale zbiornik i kominek nie były ze szkła, a odpowiednio: z blachy oraz miki. Muzeum Regionalne PTTK w Gorlicach. Fot. myself (User:Piotrus) - Fotografia własna, CC BY-SA 3.0, Wikimedia Commons
Mauzoleum rodziny Skrzyńskich przy pałacu w Zagórzanach. Zaprojektował je Marian Teodor Talowski. W mauzoleum spoczywa m.in. hr. Aleksander Józef Skrzyński. Fot. Lollencja - Praca własna, CC BY-SA 3.0 pl, Wikimedia Commons
Grobowiec rodzinny w Zagórzanach z bliska. Adam Tomasz Aleksander Skrzyński herbu Zaremba (1853-1905 ) był właścicielem majątku w Libuszy, Kobylance i Krygu oraz od 1885 Zagórzan. Właściciel kopalń i rafinerii dał się poznać w Sejmie Krajowym Galicji jako specjalista od przemysłu naftowego. Jego syn Aleksander Skrzyński był ministrem spraw zagranicznych i premierem w II RP. Fot. Przemekkus z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0
Muzeum Przemysłu Naftowego i Etnografii w Libuszy. Fot. Przemekkus z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0, Wikimedia Commons
Produkty ropopochodne w XIX wieku szeroko rozpropagowali łemkowscy mieszkańcy Łosia koło Gorlic, których nazywano maziarzami. Fot. Wawa65 - Praca własna, CC BY-SA 4.0, Wikimedia Commons
O bogactwie Łosia świadczy do dziś zachowana zagroda łemkowska, pochodzącą z 1891 roku, składająca się z chaty, spichlerza i stodoły. Fot. S. Wacięgań – mik Krakow - MDDK 2012 - Łosie, Zagroda Maziarska - 26-27 maja 2012, CC BY-SA 2.0, Wikimedia Commons
Wytwarzali z ropy maź, służącą do smarowania wozów i innych sprzętów gospodarczych oraz maści stosowanych w medycynie ludowej. Fot. K. Pachla-Wojciechowska - mik Krakow - Zagroda Maziarska, Łosie, fot. K. Pachla-Wojciechowska MIK, CC BY-SA 2.0, Wikimedia Commons
Te produkty rozwozili charakterystycznymi wozami na dużym obszarze, od krajów nadbałtyckich po Rumunię. Trwało to do II wojny światowej i wpłynęło na rozwój Łosia. Fot. S. Wacięgań – mik Krakow - MDDK 2012 - Łosie, Zagroda Maziarska - 26-27 maja 2012, CC BY-SA 2.0, Wikimedia Commons
Gorączka ropy: kiwony, lampa Łukasiewicza, piramida-mauzoleum... Karpacko-Galicyjski Szlak Naftowy
