Widok na krajobraz Machu Picchu, miasto położone na wysokości 2 430 m n.p.m. w Andach we współczesnym Peru, na północny zachód od Cuzco. Okolica pokryta jest gęstym buszem. Był to prawdopodobnie najbardziej zdumiewający twór urbanistyczny Imperium Inków. Fot. PAP/Photoshot
Jedno z obserwatoriów w Machu Picchu – Jaskinia Przesilenia Grudniowego, tzw. jaskinka Intimachay, leży na terenie dostępnym turystom. Drugie obserwatorium astronomiczne, tzw. Inkaraqay, znajduje się w dżungli. Fot. bobistraveling - CC BY 2.0, Wikimedia
Nowo odkryte geoglify w peruwiańskiej prowincji Palpa, graniczącej z Nazca. Widok z powietrza na figury geometryczne i linie oraz przedstawienia zwierząt i roślin. Według „National Geographic” linie pochodzą z kultur Paracas i Topará i zostały narysowane między 500 rokiem p.n.e. a 200 rokiem n.e. Peru, kwiecień 2018. Fot: PAP/DPA, Genry Bautista
Wykop we wnętrzu obserwatorium sułtana, matematyka i astronoma Uługa Bega w Samarkandzie (dzisiejszy Uzbekistan), z częściowo zachowanymi ramionami jego olbrzymiego sekstansu. Łuki miały dokładne południkowe położenie i były oblicowane polerowanym marmurem. Promień światła obserwowanej planety przechodząc przez dwa maleńkie otwory padał na dwa łuki sekstansu, na których oznaczone były stopnie, minuty i sekundy. Fot. Igor Pinigin - Praca własna, CC BY-SA 4.0, Wikimedia
Obserwatorium Uługa Bega (tu w 2001 r.) zbudowano w latach 20. XV wieku. Pracowali w nim islamscy astronomowie, m.in. Al-Kashi, Ali Qushji i sam Uług Beg. Zostało zniszczone w 1449 roku i ponownie odkryte w 1908. Fot. By Michel Benoist – Praca własna, CC BY 2.5, Wikimedia
Mechanizm z Antykithiry (największa jego część) – starożytny mechaniczny przyrząd do obliczania pozycji ciał niebieskich. Znaleziony we wraku obok greckiej wyspy między Kíthirą a Kretą, datowany na lata 150–100 p.n.e. Do czasu XVIII-wiecznych zegarów nie jest znany żaden mechanizm o podobnym stopniu złożoności. Urządzenie w kolekcji Narodowego Muzeum Archeologicznego w Atenach. Fot. Marsyas - Praca własna, CC BY 2.5, Wikimedia
Prezentacja mechanizmu z Antikythiry - przedmioty pojawiające się w górnej części gabloty są holograficznymi, silnie powiększonymi, co kilkanaście sekund zmieniającymi się zdjęciami kolejnych przekrojów urządzenia. Fot. Grb16 - Praca własna, CC BY-SA 3.0, Wikimedia
Schemat działania mechanizmu: niemal 40 kół zębatych z brązu, napędzanych korbą z boku, poruszało kilkoma wskazówkami. Tarcza z przodu pokazywała ruch Słońca i Księżyca na tle zodiaku oraz używanego wtedy w Grecji kalendarza egipskiego, z uwzględnieniem roku przestępnego co cztery lata. Ukazywała też fazy Księżyca. Tarcze z tyłu pozwalały synchronizować kalendarz słoneczny z księżycowym oraz przewidywać zaćmienia Słońca i Księżyca (cykl Saros). Rys. SkoreKeep - Praca własna, CC BY-SA 3.0, Wikimedia
