Niezatapialni. Przez całą wojnę nadawali z „Łodzi podwodnej” w Warszawie
piątek,
20 lipca 2018
Ruina była naszpikowana mikrofonami. Wydrążyli w niej trzy piętra w dół i stworzyli radiostację, nadającą pod ziemią. Andrzej Dobosz w 15. odcinku programu „Spis treści” opowiada o książce „Niezatapialni i Łódź podwodna. Stanisław, Kazimierz i Władysław Rodowiczowie”.
„Niezatapialni i Łódź podwodna” Marcina Ludwickiego, wydana przez Frondę, to lektura pasjonująca ale piekielnie trudna. Otóż zawartość informacji dotyczących czterech pokoleń rodziny Rodowiczów wystarczyłaby na trylogię. A to wszystko na 300 stronach.
Drugie pokolenie ma zainteresowania techniczne. Biorą udział w wojnie 1920 roku, kończą potem studia. I bracia najpierw budują willę na ulicy Fortecznej na Żoliborzu Oficerskim. Willa ta pada ofiarą zamachu komunisty, porucznika Walerego Bagińskiego, który w 1923 roku wysadza prochownię w niedalekiej Cytadeli. Bracia odbudowują tą willę. W 1939 r. bombardowanie burzy jeszcze, częściowo odbudowaną, Forteczną 4.
Stanisław całymi dniami i nocami czyta powieści Edgara Wallace’a, bardzo rzeczywiście ciekawe i o takich podziemnych skrytkach. I pod wpływem tej inspiracji w tej ruinie zaczynają drążyć, jakieś trzy piętra w dół. Tworzą tam radiostację nadającą pod ziemią.
Radiostację nazywali „Łodzią podwodną”, bowiem zejście w tej ruinie było takie, że schodziło się jak do łodzi podwodnej. W tym głębokim podziemiu zaczynają utrzymywać, na użytek Aramii Krajowej, łączność radiową z Londynem.
Zobacz też pozostałe odcinki programu „Spis treści”. Numery 1-20:
„Spisy treści” od odcinka 21. do 40.:
„Spisy treści” od odcinka 41.: