Tę zlaicyzowaną podobno całkowicie Francję? Tę pierwszą córę Kościoła, w której jeden po drugim podpalane są najważniejsze dla europejskiej kultury katedry – teraz w Nantes – i wielowiekowe świątynie, jak ostatnio w Liguge pod Poitiers, miejscu pamiętającym świętego Marcina? Ten kraj libertynów i lewaków wszelkiej maści?

A jednak! Nic bowiem nie jest takie proste jak się nam wydaje i doprawdy nie warto powtarzać nieeleganckich stereotypowych inwektyw, dopóki się w „tej Francji” nie doświadczy prawdziwego Kościoła mocnych ludzi głębokiej wiary , nie pozna rodzin z których chłopcy idą do zakonu dominikanów, nie zobaczy wakacji z codzienną Mszą Świętą czy młodzieży, która umawia się na nocne dyżury, aby strzec kościoła przez podpalaczem.

Tenże arcybiskup Paryża już w ubiegłym roku w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny poprowadził ulicami Paryża procesję kilku tysięcy wiernych z figurą Matki Bożej. Także dlatego, że ta uroczystość jest jedną z najstarszych uroczystości Kościoła (i jest lubiana i celebrowana nie tylko w Polsce, co wypadałoby wreszcie zauważyć, skoro Polacy jeżdżą już tyle po świecie).

Rok temu, kilka miesięcy po tragicznym pożarze Notre Dame, w paryskiej procesji modlono się na różańcu za Francję i niesiono srebrną figurę Maryi Panny, podarowaną świątyni w 1830 r. przez króla Karola X i po pożarze przechowywaną w magazynach muzealnych Luwru.

W tym roku – jak widać – francuscy katolicy idą dalej. Na 15 sierpnia do Paryża przybędą pielgrzymki (!), które od 2 czerwca idą przez Francję z wielkich sanktuariów maryjnych w Lourdes i w La Salette trasą „wyrysowaną” przez ogromną literę M . Każdą z tych pielgrzymek „prowadzi” umieszczona na specjalnie skonstruowanym pojeździe sporych rozmiarów figura Matki Bożej i choć pielgrzymki nie są może zbyt liczne – kilkadziesiąt osób – to w katolickim dzienniku „La Croix” można znaleźć wzruszające relacje o spotkaniach pielgrzymów ze zwyczajną Francją. Przypomnijmy może, że zarówno w Lourdes (1858), jak i w La Salette (1846) francuskim dzieciom ukazała się w XIX wieku Matka Boża i wzywała do pokuty, modlitwy i powrotu do Boga.

Pielgrzymki zmierzają do Paryża, do sławnej – także dla wielu turystów nie-katolików – bazyliki Sacre-Coeur na paryskim wzgórzu Montmartre. Tam odbędzie się uroczystość, ale w jej wigilię, 14 sierpnia, modlitwy będą się odbywały na placu przed bazyliką. A jest to kościół niezwykły, wybudowany w miejscu, w którym modliła się Joanna d’Arc, honorowana we Francji nie tylko przez katolików.

Bazylikę zbudowali Francuzi ze swych pieniędzy, bez żadnego udziału państwa, w odpowiedzi na śluby, jakie w 1870 roku złożyło dwóch biznesmenów wstrząśniętych wojną francusko-pruską: zobowiązali się, że jeśli Paryż zostanie oszczędzony od działań wojennych, to wybudują oni na tym wzgórzu świątynię ku czci Serca Jezusa. Do ich ślubów dołączył francuski parlament.

Paryż ocalał podczas oblężenia, a w 1875 r. rozpoczęto budowę. Wprawdzie bazylika była gotowa dopiero w 1914 roku, jednak już od 1885 trwała w niej – i trwa nadal – nieustająca adoracja Najświętszego Sakramentu, czyli oddawanie czci Bogu, który – zgodnie z wiarą katolicka – obecny jest w Najświętszym Sakramencie wystawionym w monstrancji lub też w tabernakulum. W 1980 roku modlił się tutaj Jan Paweł II, patrząc zapewne na umieszczone nad miejscem adoracji słowa „Najświętszemu Sercu Pana Jezusa, Francja żarliwa, pokutna i wdzięczna”.

O takie uhonorowanie Pana Jezusa zabiegała już w XVII wieku Małgorzata Maria Alacoque, prosta zakonnica z Paray-le-Monial, z klasztoru sióstr wizytek (tych samych, które rezydują w Warszawie) – jednak nikt jej nie chciał słuchać. Przekazywała swoje objawienia królowi Francji Ludwikowi XIV prosząc, aby odpowiedział na wezwanie Jezusa i zbudował w Paryżu bazylikę na cześć Jego Serca – ale król tego nie zrobił. Jezus prosił też – co zakonnica także przekazała Ludwikowi XIV – aby Francję poświęcić Jego Sercu, ale król i tego wezwania nie posłuchał. .

Stulecie Bazyliki Sacré-Coeur – została poświęcona w roku 1919, trwa właśnie rok jubileuszowy – stał się okazją, by powrócić do tej myśli. – Francja przeżywa dziś poważny kryzys i jest krajem coraz bardziej podzielonym. Chcemy prosić Serce Jezusa, aby wylało swą miłość na wszystkich Francuzów – tłumaczy brat Baptiste, karmelita z klasztoru w Broussey (podaję za Katolicką Agencją Informacyjną). Na rozpoczęcie jubileuszu bazyliki, 20 października 2019 roku, jej rektor ks. Jean Laverton podkreślił – pisze Katolicka Agencja Informacyjna – że Boże Serce nadal przyciąga do siebie Francuzów, zwłaszcza tych z problemami. Jego zdaniem o szczególnej sile oddziaływania bazyliki Sacre Coeur na turystów decyduje fakt, że jest to przestrzeń przeniknięta obecnością Najświętszego Sakramentu i modlitwą sióstr benedyktynek. Adoracja przyciąga – powiedział – i przemienia wszystkich, również tych, którzy uważają się za niedowiarków czy poszukujących.

A więc w sobotę 15 sierpnia 2020, kiedy ten artykuł dociera do PT Czytelników, rozpoczynają się w Paryżu uroczystości, o których zapewne nie doniosą światowe agencje. Kiedy arcybiskup Paryża, Michel Aupetit, poświęci stolicę Francji Najświętszemu Sercu Jezusa oraz Maryi, być może nie będzie tam celebrytów i fotoreporterów. Ale bez wątpienia zawodowi prześmiewcy i szydercy poświęcą sporo czasu i miejsca, aby to wielkie wydarzenie – jakże znaczące dla dziejowego momentu, w jakim się znajdujemy, nie tylko przecież Francuzi – zdezawuować i wypaczyć jego sens. Na co godzić się nie należy.

– Barbara Sułek-Kowalska

TYGODNIK TVP, ul. Woronicza 17, 00-999 Warszawa. Redakcja i autorzy