Felietony

Znała go jak nikt inny. Gdyby Witkacy też ją znał…

„Była bardzo piękna. Zapamiętałem nasze pierwsze spotkanie na zawsze. Wiedziałem, że o Witkacym nie mam jej do powiedzenia niczego nowego, więc podejmowałem inne tematy, od Antoniego Słonimskiego do Jana Kotta. Dunka natychmiast podejmowała wątek i ja – na temat, który zdawało mi się znam dobrze – dowiadywałem się zawsze czegoś nowego.” Annę Micińską wspomina Andrzej Dobosz w 33. odcinku programu „Z pamięci”.

Ocalił przed Niemcami arrasy wawelskie, odzyskał ołtarz mariacki i „Damę z gronostajem”

Stanisław Wyspiański był kolegą szkolnym jego ojca i razem uruchomili kiedyś dzwon Zygmunta. On z kolegami zrobił to samo. Na wagarach, 11 listopada 1918 roku.

zobacz więcej
Anna Micińska, zwana przez przyjaciół Dunką, urodziła się w roku 1939 jako córka eseisty Bolesława Micińskiego. Tuż przed jej urodzeniem, rodzice wraz z innymi pracownikami Polskiego Radia byli ewakuowani do Francji, gdzie spędziła wczesne dzieciństwo. Ojciec Bolesław Miciński umarł na gruźlicę w roku 1940, ona z matką przyjechała do Polski w 1946 roku i zamieszkały w Zakopanem.

W roku 1955 zaczęła studia polonistyczne u Kazimierza Wyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Szczęśliwie podsunął jej, jako temat końcowej pracy, niewydaną wtedy jeszcze powieść Witkacego „622 upadki Bunga”. I w ten sposób Dunka weszła do takiej ścisłej czołówki polskich witkacologów.

Po studiach wróciła do Zakopanego, gdzie pracowała w Muzeum Tatrzańskim. Ogłaszała poszczególne szkice, wstępy, posłowia i komentarze do Witkacego. Umarła niestety wcześnie, w roku 2001.

W 2011 r. w Bibliotece „Więzi” wyszła jej jedyna własna książka – „Wędrówki bez powrotu”, zawierająca zarówno portrety przyjaciół, jak i wspomnienia zakopiańskie. Ten jedyny tom własny Dunki jest książką, do której chce się często wracać.

Jej ojciec przyjaźnił się ze Stanisławem Witkiewiczem, była to jedyna niezerwana przez Witkacego znajomość. Ponadto przez pamięć ojca, ilekroć Dunka zwracała się telefonicznie czy listownie, zarówno do Jarosława Iwaszkiewicza, jak i Czesława Miłosza, wszyscy na dźwięk nazwiska jej ojca służyli jej radą, pomocą, przyjaźnią.

Była zresztą osobą bardzo piękną. Po raz pierwszy zobaczyłem ją, gdy przyjechała do Warszawy w towarzystwie Jerzego Turowicza i zapamiętałem to pierwsze spotkanie na zawsze. Wiedziałem, że na temat Witkacego, który mnie zawsze interesował, nie mam do powiedzenia niczego nowego. Tak więc podejmowałem zupełnie inne tematy, od Słonimskiego do Stępowskiego, od Stępowskiego do Kotta. Po moich dwóch zdaniach Dunka natychmiast podejmowała wątek i ja – właśnie na temat, który zdawało mi się znam dobrze – dowiadywałem się zawsze czegoś nowego.

Ostatnie wizyty u niej zawsze trwały krócej niż byśmy mieli ochotę. Przyjeżdżaliśmy do kogoś, kto był już bliski końca, a wychodziliśmy podniesieni na duchu.
„Z pamięci”, odcinek 33. Andrzej Dobosz o Annie Micińskiej

TYGODNIK TVP, ul. Woronicza 17, 00-999 Warszawa. Redakcja i autorzy


– Andrzej Dobosz,
filozof i polonista, autor felietonów – w tym zbiorów „Pustelnik z Krakowskiego Przedmieścia” (1993), „Generał w bibliotece” (2001), „Ogrody i śmietniki” (2008), „Z różnych półek”(2014) – oraz opowiadania „O kapeluszu” (1999). Doktoryzował się u Leszka Kołakowskiego, przyjaźnił się z Janem Józefem Lipskim, chadzał na spotkania w kawiarni PIW-u przy „opozycyjnym” stoliku Antoniego Słonimskiego. Był inwigilowany przez SB, w 2005 r. otrzymał od IPN status osoby represjonowanej. W 1974 r. wyemigrował do Francji, prowadził w Paryżu polską księgarnię. Zagrał epizody w wielu filmach: „Rejsie” (Marek Piwowski, 1970), „Trzecia część nocy” (Andrzej Żuławski, 1971), „Trzeba zabić tę miłość” (Janusz Morgenstern, 1972), „Stawiam na Tolka Banana” (Stanisław Jędryka według powieści Adama Bahdaja, 1973) oraz „Ryś” (Stanisław Tym, 2007; Dobosz nawiązywał do swej roli filozofa z „Rejsu”).



W każdą sobotę i niedzielę TVP1 emituje cykl rozmów z Andrzejem Doboszem „Z pamięci”. Widzowie poznali też jego wcześniejsze programy „Spis treści”. Co piątek przedpremierowo można obejrzeć emitowany właśnie cykl na stronach Tygodnika TVP.
Zobacz też pozostałe odcinki „Z pamięci”. Numery 1-20:
Odcinki programu „Z pamięci” od 21. do 40.:
Odcinki programu „Z pamięci” od 41. do 60.:
Zdjęcie główne: Stanisław Ignacy Witkiewicz herbu Nieczuja, pseudonim „Witkacy”, jako Napoleon. Zakopane, około 1938 roku. Po wybuchu wojny pojechał do warszawy i usiłował podjąć walkę. 18 września 1939 roku, po dotarciu do niego informacji o ataku Związku Radzieckiego na Polskę, popełnił samobójstwo, podcinając sobie tętnicę szyjną i zażywając weronal. Fot. Wikimedia Commons/ Tadeusz Langier, domena publiczna
Zobacz więcej
Felietony wydanie 29.12.2023 – 5.01.2024
Pożegnanie z Tygodnikiem TVP
Władze Telewizji Polskiej zadecydowały o likwidacji naszego portalu.
Felietony wydanie 29.12.2023 – 5.01.2024
Sprzeczne z Duchem i prawem
Co oznacza możliwość błogosławienia par osób tej samej płci? Kto się cieszy, a kto nie akceptuje?
Felietony wydanie 29.12.2023 – 5.01.2024
Autoportret
Andrzej Krauze dla Tygodnika TVP.
Felietony wydanie 29.12.2023 – 5.01.2024
Totemy Mashy Gessen w wojnie kulturowej
Sama o sobie mówi: „queerowa, transpłciowa, żydowska osoba”.
Felietony wydanie 22.12.2023 – 29.12.2023
Książki od Tygodnika TVP! Konkurs świąteczny
Co Was interesuje, o czych chcielibyście się dowiedzieć więcej?