Felietony

Budowniczy słynnych Domów Towarowych Centrum, przeciwnik oczekiwań ludowej władzy

Nie lubił nowego ustroju. Nie brał bezpośredniego udziału w ruchu opozycyjnym, natomiast był człowiekiem, który całą swoją działalnością architekta przeciwstawiał się upodobaniom władzy i temu, czego natrętnie żądano od jego kolegów.

Andrzej Dobosz w 126. odcinku programu „Z pamięci” wspomina Zbigniewa Karpińskiego.

Jedna z pierwszych Polek adwokatów. Należała do PPS, po wojnie broniła opozycjonistów

Tolerowano ją dość długo. Występowała w procesach Kazimierza Moczarskiego, autora „Rozmów z katem”, potem Kuronia, Modzelewskiego, Michnika…

zobacz więcej
Zbigniew Karpiński w 1936 roku skończył Politechnikę Warszawską. Przed wojną zdążył zawrzeć małżeństwo ze Stanisławą Zatwarnicką, której ojciec kupił na początku lat 20. duży kawał ziemi na Czerniakowie. Był też stary dworek, który Karpiński wyremontował (w czasie II wojny światowej jego teść, Wojciech Zatwarnicki, utworzył w swoim majątku tzw. farmę chalucową, ratując wielu Żydów z warszawskiego getta; w folwarku była baza Żydowskiej Organizacji Bojowej i tu poczyniono pierwsze przygotowania do powstania w getcie warszawskim – red.).

Państwo Karpińscy mieli trzech synów (socjologa, działacza opozycji antykomunistycznej skazanego w tzw. procesie taterników Jakuba, pisarza i historyka idei Wojciecha oraz eseistę i opozycjonistę Marka - red.). Najstarszy Jakub zapamiętał zdanie ojca, że teraz chodzi się do pracy, a przed wojną chodziło się do biura i tam pracowało, nie tylko chodziło się do pracy.

Bywałem w dworku na Czerniakowie, tam spędzałem w towarzystwie Jakuba i paru przyjaciół wiele dni lata. I spotykałem prof. Karpińskiego, który zresztą na ogół pojawiał się w towarzystwie swego wspólnika tych wielkich projektów Tadeusza Zielińskiego. Byli to najbardziej eleganccy panowie w Warszawie. Bywający zresztą chętnie w kawiarniach, choćby na pl. Trzech Krzyży.

W latach 50. zaprojektował na ulicy Czackiego dwa gmachy Central Handlu Zagranicznego (Polimex i Elektrim, plus Metalexport na ul. Mokotowskiej – red.). Szalenie funkcjonalne, bez żadnych socrealistycznych ozdóbek. W roku 1958 wygrał konkurs na zabudowę Ściany Wschodniej ulicy Marszałkowskiej. Szczegóły Karpiński musiał uzgadniać z drugą osobą w państwie, Zenonem Kliszko, żeby jego budynki nie miały prawa być wyższe niż Pałac Kultury.

W rezultacie powstał kompleks czterech wielkich domów handlowych, od strony alei Jerozolimskich zakończony rotundą, i na końcu niższy dom towarowy Sezam od strony Świętokrzyskiej. Robiło to dobre wrażenie, to znaczy z jednej strony były te wielkie przestrzenie handlowe –Wars, Sawa, Junior i Sezam, w których nie było mowy o tłoku, z drugiej strony przejście między częścią handlową a mieszkaniową – był to taki pasaż dla dobrych spacerów.

Zbigniew Karpiński: – Architektura jest jedną z najtrwalszych dziedzin twórczości człowieka. Bo obraz można odwrócić do ściany, rzeźbę można gdzieś do muzeum, do archiwum schować, a architektura stanowi środowisko ludzkie i jest jedną z najtrwalszych sztuk.

Nie lubił nowego ustroju i władzy ludowej. Nie brał bezpośredniego udziału w ruchu opozycyjnym, natomiast był człowiekiem, który całą swoją działalnością architekta przeciwstawiał się upodobaniom władzy i temu, czego natrętnie żądano od jego kolegów.
Andrzej Dobosz w 126. odcinku programu „Z pamięci” o Zbigniewie Karpińskim

TYGODNIK TVP, ul. Woronicza 17, 00-999 Warszawa. Redakcja i autorzy


– Andrzej Dobosz,
filozof i polonista, autor felietonów – w tym zbiorów „Pustelnik z Krakowskiego Przedmieścia” (1993), „Generał w bibliotece” (2001), „Ogrody i śmietniki” (2008), „Z różnych półek”(2014) – oraz opowiadania „O kapeluszu” (1999). Doktoryzował się u Leszka Kołakowskiego, przyjaźnił się z Janem Józefem Lipskim, chadzał na spotkania w kawiarni PIW-u przy „opozycyjnym” stoliku Antoniego Słonimskiego. Był inwigilowany przez SB, w 2005 r. otrzymał od IPN status osoby represjonowanej. W 1974 r. wyemigrował do Francji, prowadził w Paryżu polską księgarnię. Zagrał epizody w wielu filmach: „Rejsie” (Marek Piwowski, 1970), „Trzecia część nocy” (Andrzej Żuławski, 1971), „Trzeba zabić tę miłość” (Janusz Morgenstern, 1972), „Stawiam na Tolka Banana” (Stanisław Jędryka według powieści Adama Bahdaja, 1973) oraz „Ryś” (Stanisław Tym, 2007; Dobosz nawiązywał do swej roli filozofa z „Rejsu”).



W każdą sobotę i niedzielę TVP1 emituje cykl rozmów z Andrzejem Doboszem „Z pamięci”. Widzowie poznali też jego wcześniejsze programy „Spis treści”. Co piątek można obejrzeć emitowany właśnie cykl na stronach Tygodnika TVP.
Zobacz też pozostałe odcinki „Z pamięci”. Numery 1-20: 
Odcinki programu „Z pamięci” od 21. do 40.:
Odcinki programu „Z pamięci” od 41. do 60.:
Odcinki programu „Z pamięci” od 61. do 80.:
Odcinki programu „Z pamięci” od 81. do 100.:
Odcinki programu „Z pamięci” od 101. do 120.:
Odcinki programu „Z pamięci” od 121.:
Zdjęcie główne: Warszawa przed 1970 rokiem. Fot. autor nieznany/Warszawa 1945-1970, Wydawnictwo "Sport i Turystyka", Warszawa 1970, s. 85, Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=57461878
Zobacz więcej
Felietony wydanie 29.12.2023 – 5.01.2024
Pożegnanie z Tygodnikiem TVP
Władze Telewizji Polskiej zadecydowały o likwidacji naszego portalu.
Felietony wydanie 29.12.2023 – 5.01.2024
Sprzeczne z Duchem i prawem
Co oznacza możliwość błogosławienia par osób tej samej płci? Kto się cieszy, a kto nie akceptuje?
Felietony wydanie 29.12.2023 – 5.01.2024
Autoportret
Andrzej Krauze dla Tygodnika TVP.
Felietony wydanie 29.12.2023 – 5.01.2024
Totemy Mashy Gessen w wojnie kulturowej
Sama o sobie mówi: „queerowa, transpłciowa, żydowska osoba”.
Felietony wydanie 22.12.2023 – 29.12.2023
Książki od Tygodnika TVP! Konkurs świąteczny
Co Was interesuje, o czych chcielibyście się dowiedzieć więcej?