1) Skąd to wiadomo? Bo geolodzy z Teksasu zmierzyli poziom uranu i produktów jego rozpadu w kryształach cyrkonu z owej skały. I bogate w wodę warunki ciśnienia i temperatury pozwalające im powstać znajdowały się wówczas albo 19 km pod powierzchnią Ziemi, albo 170 km pod powierzchnią Księżyca, a ta druga możliwość jest kompletnie nieprawdopodobna. Wyniki opublikowano w numerze z 24 stycznia 2019 czasopisma Earth and Planetary Science Letters.

2) Klasyczny już dziś model powstania Ziemi jest gorący i suchy. Od ubiegłego roku ma alternatywę opublikowaną w czasopiśmie „Science Advances”. Według niej wiele elementów planet mogło w rzeczywistości zacząć funkcjonować nie jako asteroidy skaliste, ale jako wielkie kule ciepłego błota. Phil Bland, planetolog z Uniwersytetu Curtin, twierdzi, że owo błoto powstało, gdy lód topił się wskutek ciepła uwalnianego z rozpadu radioaktywnych izotopów, a powstała w ten sposób woda mieszałaby się z drobnoziarnistym pyłem. Symulacje przeprowadzone za pomocą systemu modelowania hydrologicznego MAGHNUM wykazują, że znaczna liczba asteroidów z pierwszego deszczu kosmicznego, który miał zrosić Ziemię u jej zarania, dostarczających wodę i materiał organiczny na planety, mogła zacząć się jako gigantyczne błotne kule konwekcyjne, a nie jako twarde bryły skalne. Przy okazji mamy tu wkład do teorii dotyczących pojawienia się wody na Ziemi, których jest całe mnóstwo.

3) Np. Europejska Agencja Kosmiczna ogłosiła parę lat temu, że sonda Rosetta odkryła w ogonie z komety 67P - Czuriumow-Gierasimienko kilka „budulców życia”, w tym fosfor oraz najprostszy z aminokwasów – glicynę. Wcześniej, jeszcze w 2006 roku NASA wykryła glicynę w próbkach pochodzących z ogona komety Wild 2.

4) W syntetycznych komórkach z Kalifornii zamiast naturalnej błony lipidowej jest warstwa spolimeryzowanych akrylanów. Pochodzą z syntezy laboratoryjnej, a ich cyjanowe pochodne znajdziemy w klejach takich jak super glue. Niektóre jednokomórkowce produkują jednak i wykorzystują te trujące związki, by bronić się przed drapieżnikami. Syntetyczne komórki stworzone przez Neala Devaraj zawierają DNA, który w całości zrobiono w syntezatorach. Cytoplazma też nie przypomina chemicznie tej prawdziwej – jej podstawą są minerały, które niczym w biblijnym opisie, pochodzą z prochu ziemi (a dokładniej – gliny). Kształt tych syntetycznych komórek jest doskonale kulisty, nie maja bowiem żadnego cytoszkieletu czy ściany komórkowej, która warunkowałaby jakikolwiek inny.

5) Taka np. archebakteria Geogemma barossii, żyjąca w kominach hydrotermalnych wulkanów podmorskich, chyba najciekawszym ziemskim ekosystemie ekstremalnym, gdzie słońce nie dochodzi, żyje i rozmnaża się w temp. 121st. C, a woda na poziomie morza wrze w 100 st. C.

6) „Promieniowanie uranu rozbija cząsteczki wody i wytwarza wolne rodniki. Wolne rodniki atakują otaczające skały, zwłaszcza piryt, produkując siarczany. Bakterie wykorzystują siarczan do syntezy ATP, związku odpowiedzialnego za magazynowanie energii w komórkach” opowiadał zajmujący się badaniami tego niezwykłego organizmu Douglas Galante, w wywiadzie dla brazylijskiej agencji FAPESP. „Jest to pierwszy przypadek, gdy znaleziono ekosystem, który przetrwał bezpośrednio w oparciu o energię jądrową.”

7) Profesor Milton Wainwright stwierdził wówczas, że ma 95-procentowe przekonanie, że te organizmy nie pochodzą z Ziemi. Pierwszym argumentem na kosmiczne pochodzenie znaleziska jest to, że „nieznany jest mechanizm, który pozwoliłby tym formom życia dostać się na tę wysokość”.

8) Zdaniem badaczy, eksplozja kambryjska zbiega się z przybyciem na Ziemię z kosmosu materiału genetycznego w postaci np. retrowirusów, który zmodyfikował ewolucyjnie m. in. głowonogi. W opracowaniu znajdujemy sugestie, że przenoszenie życia w przestrzeni kosmicznej miało miejsce prawdopodobnie na większą skalę i nie dotyczyło jedynie retrowirusów. Zdaniem naukowców, do ziemskich oceanów wpadały całe gotowe zestawy zamrożonego materiału genetycznego.

9) Badacze ci jesienią 2017 r. opublikowali w „International Journal of Astrobiology” artykuł pt. „Darwin's Aliens” (ang. „Obcy” Darwina), argumentując, że wszystkie ewentualne formy obcego życia podlegają tym samym podstawowym siłom selekcji naturalnej, jak my.